Terdapat dua kaedah korupsi dalam badan kehakiman: negara (melalui perancangan bajet dan pelbagai keistimewaan), dan swasta. Belanjawan badan kehakiman dalam banyak negara peralihan dan membangun hampir dikawal sepenuhnya oleh pihak eksekutif. Kaedah kedua pula menjejaskan pengasingan kuasa, kerana ia mewujudkan pergantungan kewangan badan kehakiman yang kritikal. Pengagihan kekayaan negara yang betul termasuk perbelanjaan pemerntah terhadap badan kehakiman adalah tertakluk kepada ekonomi berperlembagaan.[31] Korupsi dalam kehakiman boleh menjadi sukar untuk dihapuskan sepenuhnya, termasuk di negara maju.[32]